Kendini Anlamak

Tarih boyunca nice bilge, filozof,  bilim insanı, aşık, ozan, sanatçı insanı anlamanın önemi üzerinde durmuş ve nice büyük yapıtlar ve felsefeler gelistirmistir. Bunlar elbette çok kıymetli çabalar olup gözardı edemeyeceğimiz büyük girişimlerdir. 

Bana göre en az bunun kadar kıymetli başka bir çaba daha var gözden kacirilan. O da insanın kendini anlama çabası. Bu çok daha zor ve gerçek anlamda tuzaklarla dolu bir saha. Herkesin layıkıyla ve cesaretle üstesinden gelemeyeceği bir alan. O kadar çok saptirici ve kafa karıştırıcı faktör var ki. 
Bu zorlukların basinda olay ve olguları kendimizin işine geldiği gibi kabulleniş geliyor. Dolayısıyla kendimizle ilgili gerçeğe temas ederken bile  daha birçok riski de barındıran bir durum söz konusu. Çok farklı durumlar karşısında takinacagimiz tutum ve davranışlar ancak  karakter olgunluğumuz, değerler sistemimiz ve ilkeler prensipler bütünlüğümüz içinde anlamlı bir  sonuca götürüyor bizleri. Yaşamın bütünü bu anlamda bizi geliştiren bir deneyimleme fırsatı sunuyor. Eğitim öğretim süreçleri de aslında  bu anlamda bizleri geleceğe ve hayata hazırlamak için kurgulanmış süreçler olduğu iddia ediliyorsa da gerçek bundan çok daha farklı tecelli ediyor. Kendimize ait genel kabullerimiz ne yazık ki sorgulanmamis birçok kabullerle bizleri kopya ve ezberci bir anlayışla kendimize mahkum eden bir özellik kazanıyor. Sosyal konfor alanlarının sahte güvenlik algısı ile kendimizi tanıyamadan yeteneklerimizin ayırdına varamadan bir ömrü sadece tüketerek geçiren varlıklara dönüşüyoruz. Kendisinden razı olmayan ve sadece tüketerek varoldugunu düşünen ve savrulan bir insan türü çıkıyor ortaya. 

Halbuki hayat bana göre bunun için bizlere verilmiş bir ayrıcalık olmamalı. Hayatı her yönüyle kendi tekamulumuz için bir fırsat olarak düşünerek varlık alanımızi özgürlük ve özgünlük alanlarıyla inşaa etmeliyiz. Hayatla dans edebilmek ise onu her yönüyle kabullenisten ve onunla oyun oynayabilmekten geçiyor. Kendi sınırlarımızı sürekli güncellemek ve yaşam farkındalığımizla yetebek ve yetkinlik alanlarımızi yalinlastirmamiz ve arindirmamiz gerekli. Başka insanları anlama cabamizdan çok daha önce kendimizi anlama çabamız gelmeli diye düşünüyorum. 
Zihinsel ve psikolojik olarak yüksek farkındalık ve enerji düzeyinde bulunabilmek bir üst ideal ile anlamlandirilmis kendini anlama çabasından güç alarak yönetilecek bir süreç.  İnsan için çılgın sıfatıyla tanımlanan siradisiliklar insanın kendisini daha iyi anlamasına fırsat verecek deneyimleme imkanlarını da sunuyor aslında. 

Eğitim sürecimizin bizi hergecen gün kendi özünden kopmuş ve özçekirdegi parçalanmış bir   insan türüne donusturdugunu anlamadan mutlu olamadan defer üretemeden ve paylaşamadan geçirilmiş bir yaşamın boşa geçmiş ve israf edilmiş bir süreç olduğunu ve anlamsız boş işlerle geçirilen bir sürecin sonucunda kazandığımızı zannettiğimiz her ne varsa bunu bile belki de farkedemeden bu dünyadan göçmenin ne büyük bir trajediyi kendi içinde barındırdığıni unutmadan tanrinin verdiği her nimetin hakkını verelim diyorum. 

Hemen işe koyulma zamani. Hayat hepimizi kendi oyununa davet ediyor.  Çıkalım oyunumuzu oynayalım. Bu oyunda seyirciye yer yok. Hepimiz oyuncuyuz.CIkalim ve oynayalım. Kendimizden razı olarak severek sevilerek yaşayalım bu hayatı. İlham vererek deger üreterek ve paylaşarak. Her dakikanın her saniyesini yudumlayarak ve sindirerek. 
Sanırım tüm bunları yapabilirsek kendimizi anlamış olarak bu dünyadan her fani gibi göçeceğiz. Mutlu ve onurlu zafer kazanmış bir komutan edasıyla ve kendimizden razı bir şekilde. İkamesi olmayan en büyük ödülleri alarak. Akıllarda ve gönüllerde yaşayarak. Ve de arkamizda hayir dualariyla birlikte bir hatıra bırakarak. Sonsuza dek.